lieve allemaal, hoewel met bibbers heeft Hageman dan toch op de dag van vertrek ibesloten om in het propeller vliegtuigje te gaan zitten. beslist angstig en eenmaal aan boord zachtjes huilend, gingen we dan. Gelukkig kon Marion me goed troosten; een lekker muziekje voor me uitgezocht, hand vast gepakt en me gericht op mijn ademhaling. Dat was de beste remedie;dat was heel fijn. eenmaal op hoogte kwam ik helemaal tot rust en nog later heb ik zelfs naar buiten gekeken! Stoer van haar he? Voet op bodem van Flores en meteen het echte tropische eiland gevoel. De landingsbaan grenst dan ook pal aan zee. Nu pas realiseerden we ons hoe druk Java en Bali zijn. De zwaar relaxte sfeer van Flores was meteen voelbaar. Het is hier erg pelan pelan ( rustig aan). Heeeeerlijk! Eerste stek: hotel in Maumere, best heel gek: combi van een oost Europees politbureau en uit de kluite gegroeid Chinees restaurant, wel met zwembad! En..... Naar later bleek pal naast de Bemo terminal ( busstation). Nu doen de Bemorijders erg denken aan die reclame van ik dacht Apeldoorn: dat kleine karretje met zo'n rastafiguur erin , verkoper vaneen frisdrankje en keiharde muziek schalt eruit . Exact hetzelfde hier, de stoerste gasten met de vlotste kapsels scheuren hier met die minibussen. De boel behangen met speelgoedknuffels, vooruit beplakt zodat er nog 10 bij 10 cm zicht is, keiharde muziek en scheuren maar. De bijrijder hangt uit de deur, gilt schreeuwt naar de chauffeur ronselt de klanten. Zo hebben we een hele leuke tocht gemaakt door de stad. Jullie snappen dat we de heel nacht ook van hun muziek konden genieten. Zijn we eindelijk van de Moelah af krijg je dit. Maar vrolijk is het wel. Volgende dag hebben we de bus gepakt naar Moni. De bussen zijn hier een maatje kleiner maar met enige creativiteit stop je er toch genoeg in hoor en.... Bovenop. deze trip was geweldig; we hadden meteen contact met de achterhoede; 4 vrouwen en een man. Toen we onze zak fruit met hen deelden, was het helemaal bingo. Echt gezellig! Ergens halverwege de rit moesten we wachten; er was een lading keien van de berg naar beneden gestort dus dat moest opgeruimd worden. Konden we gelukkig even de benen strekken. uiteindelijk wel 4uren onderweg geweest. Maar.....toen waren we dan ook wel in Moni; bij t logement van Sylvester (een gezellige man, met vrouw en 2 kinderen, geholpen door zijn zusters. het onderkomen was basic ( niets mis mee) maar de kraan van de wasbak spoot alle kanten op en was niets meer dicht te krijgen en de toilet kon niet doorgetrokken worden...Dus met de mandi-bak cdoorspoelen. de belangrijkste reden om in Moni te verblijven was de Kelimutu te beklimmen en aldaar bovenop de zonsopgang te bewo nderen. Let wel het absolute hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk van Flores. Deze vulkaan is heel bijzonder want heeft niet 1 maar liefst 3 kratermeren! En.... Alledrie hebben ze een andere kleur! En.... Die kleuren veranderen op mysterieuze wijze. De bewoners hebben hier een heel eigen geloof op gebouwd over stoute en lieve en jonge zieltjes die als ze dood zijn in 1 van de bijbehorende meren plonzen. Dus via de mevrouw van het eethuisje vervoer geregeld ( ja dit spekt de plaatselijke pot behoorlijk). Dat kwam Sylvester later ter ore en vroeg of we 3 extra toeristen mee wilden nemen. Nou dat is dus later een hele vertoning geworden over wie aan wie nu hoeveel moest betalen. Sylvester steeds heen en weer met een drol in zijn broek tussen de overbuurvrouw en ons. Ook dit is heel Indonesisch: dealtjes, handeltjes, maar ook aandoenlijk ...onze huisbaas. Later op de dag hebben wij die overbuur betaald en leek Sylvester wel weer tot rust gekomen. en wat bleek; onze huis baas is zeer muzikaal !! weliswaar via een ' hammondorgel' , maar toch; de man speelde de knoppen van zijn apparaat. Wij mochTen kijken in zijn eigen simpele onderkomen (het apparaat stond zowat tegen het bed aan, dus een krukje is daar niet nodig; gewoon zittend op het bed schalde het nummer ' Du bIst alles....' Door Moni heen. echt een enorme giller; Sylvester zo trots als een Pauw en wij natuurlijk veel plezier. Want Sylvester was niet meer te stuiten; het ene nummer na het andere gooide hij eruit. en hij zong de meeste nummers mee ( dat kon de pret niet drukken maar de kwaliteit van de nummers wel....). Wij zijn zelf gestopt met luisteren maar Sylvester is nog een hele poos doorgegaan; echt lachen. de avond hebben we met 2 stellen ( Iers en Spaans) gegeten bij 'n grappig restaurant, waarvan de eigenaar telkens in het straatje gasten ronselde. erg gezellig. de volgende dag was weer een reisdag, hoewel de dag weer begon met een muzikaal optreden van Sylvester. Gezien de regen ( ja ja alweer...) besloten we met een auto te reizen en die was geregeld via...? Sylvester. een andere zus ging mee als gids, ze was wel leuk. En we hadden een prachtig uitzicht!! Ons doel was Ende, de plek waar we nu de 2e nacht ingaan. Morgen reizen we weer en nu naar een klein plaatsje dus de kans is groot dat we dan weer geen internet hebben. Tot zover want we gaan nu een hapje eten, samen met een Hollandse man die we in ons hostel hebben ontmoet. Veel liefs van ons M en R